Devrim Gazetesi

• İstediğin kadar inançlıyım de namaz kıl, sadaka ver. Umut verip, güven aşılayıp da yarı yolda bıraktığın insanın gönül sadakasını her iki dünyada da veremezsin.

• Kabuğu kırılan sedef üzüntü vermesin sana, içinde inci vardır.

• Ey zulümle bir kuyu kazan! Sen kendin için tuzak hazırlıyorsun.

• Gördün ya beni gamdan başka kimse hatırlamıyor, gama binlerce defa aferin.

• Kendine gel, yepyeni bir söz söyle de dünya yenilensin! Sözün öylesine bir söz olmalı ki; Dünya’nın da sınırını aşmalı. Sınır nedir, ölçü ne? Bilmemeli!

• Korku erkektir, umut ise dişi; onlardan ölümsüz ve temiz şeyler doğar.

• Kusur bulmak için bakma birine, bulmak için bakarsan bulursun. Kusuru örtmeyi marifet edin! İşte o zaman kusursuz olursun.

• Mademki kendinde bir dert veya pişmanlık hissediyorsun; bu, Allah’ın sana olan yardımının ve sevgisinin bir delilidir.

• Çirkinlikle güzelliği görünüşle değil, akılla ayırt edin.

• Dert, insanı yokluğa götüren rahvan attır.

• Aynı dili konuşanlar değil, aynı duyguları paylaşanlar anlaşabilir.

• Ayrılık içinde insanın gözünü açıp kapayıncaya kadar geçen zaman, yıl gibi gelir.

• Gönlü ışık yakmayı, aydınlanmayı öğrenen kişiyi, güneş bile yakamaz. Gündüz gibi ışıyıp durmayı istiyorsan, geceye benzeyen benliğini yakıver.

• İnsaf et, aşk güzel bir iştir! Onun bozulması, güzelliğini kaybetmesi, tabiatın kötü niyetli oluşundandır.

• Her dil, gönlün perdesidir. Perde kımıldadı mı, sırlara ulaşılır.

• Bizim sözlerimizin hepsi nakit, başkalarınınki nakildir. Nakil, nakdin fer’idir.

• Bir insanın nasıl güldüğünden terbiyesini, neye güldüğünden ise zekâsını ve seviyesini anla.

• Ben kilitten seslenen bir kapı anahtarı gibiyim sanki. Sanır mısın ki benim sözüm sadece bir sözdür.

• Bilgi, sınırı olmayan bir denizdir. Bilgi dileyense denizlere dalan bir dalgıçtır.

• Nice bilginler vardır ki gerçek bilgiden, hakiki irfandan nasipsizdirler. Bu ilim sahipleri, bilgi hafızıdır, bilgi sevgilisi değil.

• Ne diye böbürlenip büyükleniyorsun? Doğumun bir damla su, ölümün bir avuç toprak değil mi?

• Ne tükenmez hazinesin ey dil! Ne devasız bir dert.

• Başkalarına imrenme, çok kimseler var ki senin hayatına imreniyorlar.

• Bir kimseyi tanımak istiyorsan, düşüp kalktığı arkadaşlarına bak.

• Bazen diyorum ki; “Ne olacak söyle gitsin..” Sonra diyorum; “Söyleyince ne olacak, sus bitsin.”

• Hırs insanı kör ve ahmak eder. Bilgisiz hale sokar da ölümü kolaylaştırır.

• Herkes dışını süslerken, sen içini, kalbini süsle. Herkes başkasının ayıbını araştırırken, sen kendi ayıplarınla meşgul ol.

• İnsanları iyi tanıyın, her insanı fena bilip kötülemeyin, her insanı da iyi bilip övmeyin.

• Yanımda kimse olmadığından değil yalnızlığım, yalnız olduğumu söyleyeceğim kimse olmadığından yalnızım ben.

• Yeşilliklerden, çiçeklerden meydana gelen bahçe geçici, fakat akıldan meydana gelen gül bahçesi hep yeşil ve güzeldir.

• Yetmiş iki millet kendi sırrını bizden dinler. Biz, bir perde ile yüzlerce ses çıkaran bir ney gibiyiz.

• Açlık, ilaçların padişahıdır. Hekimler niye perhiz verir düşünsene.

• Aklın varsa bir başka akılla dost ol da, işlerini danışarak yap.

Bu yazıya bir son cümle eklemek istiyorum: Pekii! Mevlana’nın feyz aldığı ve yoğun bir ilişki yaşadığı söylenen Şems-i Tebrizi ne oldu? Birileri bizleri aydınlatırsa, memnun olurum…